Het werd zo erg dat ik niet meer thuis kon werken. We gingen ook vaker bij de buren langs, dan hadden we 's avonds even pauze van het geluid. De koelkast ontdooien (lees: een halfuur föhnen) hielp iedere keer maar een paar weken.
Volgens de buren was de enige reparateur in Bergen te vinden, op zo'n 4 uur rijden, en het duurde weken voordat ze een afspraak hadden kunnen regelen. Stavanger voelt af en toe nog echt dorps... Maar ik wilde dat niet accepteren, en vond inderdaad een reparateur op nog geen 20min rijden! Blij en onder de indruk kreeg ik binnen een week een afspraak.
Ik gaf aan de hele dag thuis te blijven voor de afspraak; ze konden immers niet aangeven hoe laat ze er konden zijn. Ik belde voor de zekerheid nog even, want voor dat dorpse was ik wel wat bang: komen jullie vandaag nog? Ja zeker, ze komen, waarschijnlijk rond lunch tijd. In Noorwegen is dat zo rond 11:00-11:30, dus geweldig! Tegen 13u waren ze er nog niet, en belde ik weer. Uh,ja, ze zouden het toch niet redden vandaag. Griebels, blijf je daar de hele dag voor thuis...
Jasper had zijn agenda geleegd voor de volgende afspraak. We zouden de eerste aan de beurt zou zijn 's ochtends. Uiteindelijk kwamen ze weer niet opdagen.
Gefrustreerd maar beleefd belde ik om te vragen wat er mis was gegaan. Ze konden er niks over terugvinden in hun documentatie en van een sorry'tje of korting op de reparatie was er al helemaal geen sprake. Ze hadden duidelijk geen concurrentie. Gewoon de naive vraag: wanneer kunnen we weer een afspraak inplannen? Ze moesten ook duidelijk van de bestelde onderdelen af. Lekker Noors.
Geen zin meer in hele dagen wachten, en na wat geGoogle bestelde Jasper de koelkast onderdelen vanuit Engeland. De koelkast is inmiddels gerepareerd en het is weer rustig in huis! Geen 600 euro zijn we ervoor kwijt, zoals de buren dat waren, maar 100 euro. Lekker zuinig, lekker Nederlands.
No comments:
Post a Comment